മണിമരുതും മൺചരിവും

കൗമാരസ്വപ്‌നങ്ങൾ മേഞ്ഞുനടന്നൊരാ പോയനാളുകൾ തേടി നീ വരുമൊരുനാളിൽ

വരിക, വെറുതേയാ മൺചരിവിലെ
ജാലകവാതിലിനരികെ.
അവിടെയെൻ കവിതകൾ
കോർത്തുകെട്ടിയ ഹർഷഹാര
മണിഞ്ഞു നിൽക്കുമൊരു
മണിമരുതിനെ നീയോർമിക്കുമോ ?
അതു പാടിപഠിച്ചവർ, അവരെൻ
സർഗക്രിയയ്ക്കു സാരംഗിമീട്ടിടും പ്രേമഭാവനകളിലെന്നും തളിർക്കും പുതുമലർക്കിടാങ്ങൾ.
നാളത്തെ പ്രണയികളറിയുമോ

പുതുനാമ്പുകളറിയുമോ പണ്ടീമണ്ണിൽ
ഞാൻ കുഴിച്ചിട്ട മോഹങ്ങളെ ?
ഇന്നു നീ പാടിനടക്കും പാട്ടുപാടി വരികയന്നൊരിക്കൽക്കൂടി
ഈ മൺചരിവിലെ ജനൽപടിക്കൽ.
അന്നെന്റെ ഹൃദയരാഗസ്മരണകൾമീട്ടും
കാലംപ്പഴക്കിയ ജനൽക്കമ്പികളിൽ
ഞാൻ പാകിയ മിഴിക്കോണുകളിൽ
ഓർമ്മകളെ തിരഞ്ഞെത്തിടും
ചിലന്തിമുത്തശ്ശിമാർ പഴമമിനുക്കി-
യൊരു പഴമ്പാട്ടുപാടും.
അതിൻ സ്വപ്നവലകളിൽ
അന്നുമെന്റെ പ്രണയം കുടുങ്ങിക്കിടക്കും!

Comments

വീട്ടുമുറ്റത്ത്

പുലർച്ചെ അഞ്ചരയോളം വെളുത്തിട്ടുണ്ട്. എന്റെ വീടിനകം ഇരുണ്ടുതന്നെ കിടപ്പുണ്ട്. ഇടതുവശത്തെ കൈലാസ് ഭവനിൽ ഇന്നലെ വച്ചുകെട്ടിയ ട്യൂബ് ലൈറ്റുകൾ അണച്ചിട്ടില്ല. ചെമന്ന കസേരകൾ അവരുടെ മുറ്റത്ത് ഇനിയൊരാഴ്ച വരെ കിടപ്പുണ്ടാകും. അവിടുത്തെ മുത്തച്ഛന്റെ ഫോട്ടോയും കരിങ്കൊടിയുമാണ് ഈ റോഡിൽ പുതുതായിയുള്ളത് . രാത്രി ഉറങ്ങിയുണരുന്നതേയുള്ളു. എട്ടരമണിയാകുമ്പോൾ അപ്പുറത്തേയ്ക്ക് ചെല്ലണം. ഞാൻ മുൻവശത്തെ റീഡിങ് റൂമിലെ പൊടിപിടിച്ച എന്റെ കിളിവാതിലിൽക്കൽ ഇരിപ്പാണ്. അടഞ്ഞുപൂട്ടി കിടന്നിരുന്നതുകൊണ്ടല്ല റോഡരികിലെ വീടായതുകൊണ്ടാണ് പൊടിവാതിലായത്. അടിച്ചുവാരാൻ ചിലവഴിക്കുന്ന സമയംകൊണ്ട് അവിടെയിരുന്ന് കാഴ്‌ചകൾ കാണാൻ തോന്നിപ്പോകും. " ആരാധികേ ...മഞ്ഞുപെയ്യുംവഴിയരികെ ..." എന്ന പള്ളിപ്പാട്ടിന്റെ പതിഞ്ഞ ഈണമുള്ള ഗാനമാണ് എന്നും അതിരാവിലെ ഇവിടെയിരിക്കുമ്പോ എനിക്ക് കേൾക്കാനിഷ്ടം. ഇയർഫോണിലൂടെ 'ആരാധികേ...' അപ്പുറത്ത് മരണവീടാണ്! പാട്ടുകേൾക്കുമ്പൊൾ ആരും കേൾക്കരുതല്ലോ . പൊടിവാതിലിനു വലതുവശത്തേക്ക് നോക്കിയാൽ തേരകത്തെ മഞ്ഞുമൂടിയ മരക്കൂട്ടങ്ങൾ കാണാം. അവിടെ നിന്നും 'കൗസല്യ സുപ്രജാ...' കേൾക്കാൻ ഇനിയും അരമണ

Memories are olfactory

Memories are olfactory. Find them easier for Memory games to play, For the journey to my childhood Smells of a soap powder. They walk on a mosaicked floor, Parted in green boarders. On which I had walked as If I was on a bridge, Moving from rooms to rooms Hindering adults walking aimlessly. Pillars to my memory house, The legs of a Nilkamal Red Chair With peeled off skin On which I had got in to watch Juke Box or TCN On an LG television, only to sip An orange-flavoured tang in a steel glass. A telephone on the corner stand That smelled of my grandmother, The rusted window sills of my neighbours And the centre table, of newspapers, mixture bowls And too frothy chai cups. Sunny afternoons smelled of oranges And mirrors of Shinkar bindi boxes. Doors closed at the forgotten scents Takes me to my late twenties, Where I drink oranges For the smell of those reminds me of a happier self. Memories are olfactory.

Ode on the saddest poems

Like a lady in leisure's carefree feet on a parlour woman's lap I dipped mine into the streams of Neyyar. Thoughts started to stream provoking a poem out of place. Too amateur a writer I am to put down the saddest of the lines. In the deepest of emotions I fail to pen. Ornate words and popular sadness were expired pills for sad poems! I fetched for an ending note not to scream But to cease poetry. 'Today! I can write the...' I called Neruda to Neyyar to fill the rest. "Done with the service" the fish alarmed me with kisses while I winked at the stagnant sky "Mercy Love Compassion" "Mercy Love Compassion" repeated a Saint!

Manimaruthu | മണിമരുത്

Search This Blog